Dag 23 Cebreros-San Bartolomé 19km - 528km

Van half 10 tot 3 uur gewandeld met de meeste stijgingen en dalingen van deze drie weken. Vooral de eerste 2 uur waren pittig met 500mtr. stijgen. Het was weer even wennen voor deze berggeit. Gelukkig heeft mijn enkel het goed gehouden, niet verergerd althans. De dokter komt in dit dorpje maar 1 keer per week en dat is niet vandaag helaas. Bij aankomst bij een gesloten gemeentehuis wordt ik aangesproken door een vrouw die vraagt of ik gebruik wil maken van de refugio. Nou, dat is dan snel geregeld. Ze bezorgt me de sleutel van de eenvoudig albergue en zorgt voor de stempel. De laastste dagen bel ik ook niet meer naar mijn volgende onderkomen. Ik ben toch altijd alleen en er is altijd wel ergens een slaapplek.(behalve toen in Yecla vanwege dat congres) Vandaag wandel ik enkele uren op een plateau op hoogte waar de wind vrij spel heeft en het koud is. De hele route kom ik geen mens tegen. Wel koeien en paarden die in het woeste landschap rondlopen zonder hekken of omheining. Mooi gezicht om de paarden de hellingen zien af te galopperen. Een uur voor aankomst zie ik het dorpje al mooi in het dal liggen tussen enorme rotsblokken. Beneden (op 1000meter hoogte) is het windstil en 18 graden maar het voelt heerlijk warm aan. Het belooft door de hoogte weer een koude nacht te worden.
Terugkijkend naar de eerste drie weken dan was de eerste week overweldigend van de nieuwe indrukken, de mensen, de taal en de omgeving. De tweede week was ik emotioneel. De emoties werden aangewakkerd door de lange tochten met eindeloze rechte paden en kale vlaktes. De derde week voelde ik me vooral eenzaam. Minder aanspraak onderweg door gemis van dorpjes en het missen van een goed gesprek. Ik beheers de Spaanse taal niet genoeg om dat te kunnen doen en Engels spreekt hier bijna niemand maar dat wist ik al. Hasta luego!