Mijn motivatie Pelgrimstocht Santiago

Op 5 maart 2012 vertrek ik naar Alicante voor mijn Camino del Sureste, oftewel de pelgrimstocht van Alicante naar Santiago de Compostella, een tocht van 1300km waar ik 8 weken betaald verlof genomen heb. De komende dagen zal ik de voorbereidingen, die een jaar geleden begonnen zijn, beschrijven.

Na een lange tijd van veel veranderingen in mijn leven wilde ik een periode voor mezelf hebben. Die veranderingen waren divers en soms ook verrassend voor me om te ontdekken. Zoals het volwassen worden van mijn kinderen . Dat gaf me de ruimte om over mezelf te gaan denken. Ook het ouder worden zette me meer aan het denken over mezelf en mijn toekomst. De laatste jaren bedacht ik me steeds meer dat ik de dingen die ik graag wilde of moest doen in mijn leven, niet meer moest uitstellen maar nu in het heden moest gaan doen. Vroeger dacht ik daar anders over. Als mensen iets ‘bijzonders’ deden, dacht ik vaak dat het niet voor mij weggelegd was. Te moeilijk, te onbereikbaar. Zo heb ik vaak met veel respect gekeken naar de mensen die de 80km. van de Kennedymars in Someren liepen. Tot ik ineens dacht: als anderen dat kunnen, dan kan ik dat ook en ik ga het ook doen en wel nu. Vanaf dat moment lag er een wereld voor me open. Eigenlijk was niets meer onmogelijk voor me. Wil je ergens voor gáán? Doe het! En stel het niet uit tot later. “All you’ve got to do is decide to go and the hardest part is over. So go!” Een lange reis wilde ik maken. Alleen. Veel wandelen. Afzien, eenzaamheid, kou, mezelf tegenkomen. Leren van mezelf, oplossingen bedenken, vertrouwen op jezelf en je medemens. Tijd voor jezelf, doen waar je zin in hebt, stilstaan bij een beeld in je hoofd of omgeving zonder het te hoeven verklaren of verantwoorden. Wil ik 40km wandelen of wil ik een rustdag, ik doe het.
Toch is er eerst nog een teken in mijn leven geweest om me bewust te maken of wakker te schudden. Mijn plotselinge kaalheid en de even zo snelle terugkeer van mijn haardos zette me aan het denken. De dingen in je leven overkomen je niet zomaar. Daar is een reden voor en je moet er over nadenken. Voor mij was dit een teken dat je kansen en herkansingen in je leven krijgt, maar ze zijn niet onbeperkt houdbaar. Vanaf dat moment, nu een jaar geleden, werd deze trein in gang gezet en komt nu echt op stoom.