Dag 8 en 9 Rustdag en Albacete-La Roda 39km

Gisteren de eerste rustdag dus en dat is erg goed bevallen. Het lot had blijkbaar bepaald dat ik op precies de juiste plaats stopte met lopen en daar mijn pensionnetje en café ernaast vond. Het café ernaast, daar heb ik twee fantastische avonden beleeft. De eigenaar,Miguel, een veteraan die in Afghanistan had gediend en daar gewond was geraakt door een bomaanslag, heeft van zijn café een museum gemaakt. Hij is daar zeer trots op en omdat hij langzaam tegen me praatte, konden we de hele avond elkaar verstaan in het Spaans. Dat gaat dus nu rap beter gelukkig. Gisteravond afscheid van hem genomen en ik kreeg een Jezuskruisje mee wat ik nu draag tot in Santiago. Hij vertelde me over zijn traumatische ervaringen in Afghanistan en dat hij naar de Dalai Lama was gegaan om ermee om te kunnen gaan. Na twee avonden praten en lachen ( hij heeft veel Spaanse grappen ha) konden we afscheid nemen. Het werd wel laat door de gezelligheid en om half 1 lag ik pas te bed.
Dag 9 Albacete-La Roda 39km.
Na 5 uur slapen vond het wel genoeg, ik snap er niets van, barst van de energie, dat moeten ze op het werk niet horen ha. Om 6 uur ben ik alweer aan de wandel in het donker door de stad. Pas na ruim een uur ben ik daarbuiten en wordt het ook lichter. Het wordt een erg warme dag, 26 graden in de namiddag. En aangezien het vandaag veel kilometers worden, vroeg op pad. Het zijn vandaag lange rechte leempaden die oneindig lijken. De snelweg en de hogesnelheidslijn zijn telkens in de buurt. Ik steek dan ook de nodige keren een viaduct over. Het laatste deel is mooier omdat de snelweg en spoor verder weg zijn. Maar de paden blijven oneindig lang. Om de afstanden korter te laten lijken, kijk en telkens maar 5 km vooruit op mijn kaart en zo komt mijn doel toch redelijk gemakkelijk in zicht. Om 5 uur kom ik aan bij de Plaza de Toros, een arena waar 1 keer per jaar stierengevechten gehouden worden. Dan gaan 6 stieren het gevecht aan. Ik slaap gratis in een bijgebouwtje en kijk vandaaruit zo de arena in. >Het gebouwtje is van vrienden van de Camino en dus gratis in dit geval. Mijn benen blijken verbrand en mijn voeten zijn moe maar zonder blaren. Dus dat gaat prima. Sta er zelf van te kijken dat ik zo gemakkelijk zoveel kilometers loop met die volle rugzak. Maar morgen een korte etappe van 17km. dus heerlijk uitrusten wordt dat. Daarom nu maar eens het dorpje bekijken en ik loop prompt tegen een internetwinkel aan. Die hebben ze dus hier overal. Ik kan het dus niet laten om meteen te schrijven. Ga toch pas na 8 uur avondeten en morgen uitslapen. Ik ga nog proberen een aantal foto´s te plaatsen, dus kijk maar op de site.
Hasta luego!